مسئولان شهرستان و استان همواره وعده آسفالت 9 کیلومتر جاده بالا دست شهرستان میاندرود را داده اما 9 کیلومتری که به اسم مردم گفته اما به کام دانشكده منابع طبیعی ساری شيرين شد .
به درخواست تعداد زیادی از اهالی مردم روستاهای بالادست میاندرود  ، راهی روستاهای جنگلی  شهرستان شدیم .
دغدغه اصلی مردم این شش روستا که در یک امتداد قرار دارند و بیش از 250 خانوار بصورت دائم سکونت دارند راه رفت و آمد  می باشد .
راهی که ما خود از آن مسیر گذشتیم جاده خاکی نامناسب و نا مطمئن که  رفت و آمد به سختی ممکن است در نقاطی نیز جاده رانش می کند که گاها رفت و آمد برای مدتی مسدود می شود .
اما نکته ای که نظر ما را به آن جلب کرده است این است که مسئولان شهرستان میاندورد و حتی استانی در اظهار نظرات خود همواره اعلام می کردند که 9 کیلومتر از جاده هاي جنگلي مياندرود را زیر سازی و آسفالت  خواهیم کرد تا مردم این روستاها دچار مشکل رفت وآمد نشوند .

مسولان محترم پر بیراه هم نگفته اند ، چراکه که 9 کیلومتر طول مسير زیر سازی و 5 کیلومتر از 9 كيلومتر هم آسفالت  شده است اما شاید  چیزی که خاطر ما را تلخ کرده است این بوده است که مسئولان مدعی بودند این زیر سازی ها و آسفالت برای رفاه مردم خواهد بود در صورتی که 9كيلومتر زیر سازی  مدنظر دقیقا تا ساختمان آموزشی دانشکده منابع طبیعی ساری  که جدیدا احداث شد مي باشد و از ساختمان آموزشی دانشکده منابع طبیعی تا روستاهای مورد نظر نيز بیش از 10 کیلومتر  راه پر مشقت وجود دارد كه حتي يك متر آن اقدامي نشد و  از نگاه ما بعید به نظر می رسد مسئولان محترم بخواهند برای مردم این روستا در خصوص زیر سازی و آسفالت آن کاری بکنند مگر آنکه معجزه ای رخ دهد .
بايد به مسولان ياداور شد كه در گفتگو با مردم صادقانه سخن بگويند و اين نوع گفتار و ادبیات نوعی بازي دادن افكار عمومي محسوب می شود .

 سوال اساسی  ما این است : چرا مسئولان محترم شهرستانی و استانی و نمایندگان مجلس شورای اسلامی حرفی را به اسم مردم می زنند اما به کام منابع طبیعی است ؟
اگر حرف مردم است ، اگر نیت مردم بود چرا مابقی جاده تا روستاهای مذکور اقدامی صورت نگرفت ؟
چرا روستاهای بخش های دودانگه و چهار دانگه که فاصله ای به مراتب دورتر از مرکز بخش قرار دارند و راه های آن نامناسب تر بود باید تا دم در منزلشان آسفالت شود اما روستاهای بالا دست شهرستان میاندرود که در فاصله 25 کیلومتر از مرکز شهرستان قرار دارند ، اقدامی در خور مردم انجام نمی شود ؟

آیا صرف اینکه دو نماینده مرکز استان زاده بخش های دودانگه و چهار دانگه هستند باید اعتبارات به بخش های چهار دانگه و دو دانگه برود ؟

ما منکر آبادی و توسعه همه روستاها و شهرهای کشور و استان نیستیم  اما انتظار ما این است نمایندگان ما ، مسئولان استانی  همه روستاها و شهرها را به یک چشم ببینند و بر اساس عدالت رفتار کنند .
آقایان مسئولین محترم ایا با خود فکر کرده اید اگر مردم این روستاها دچار بیماری شوند باید چگونه خود را بیمارستان و یا حتی درمانگاه برسانند ؟

مردم این شش روستا بارها و بارها در خصوص رانش زمین ،ایمن نبود جاده دسترسی و نبود راه ارتباطی نامه نگاری کردند اما همچنان اندر خم یک کوچه اند .

در بخش انتهایی این جاده که منتهی به روستای جناسم می شود رودخانه ای از وسط روستا عبور می کند که بدلیل نداشتن پل  ، مردم از روی پل چوبی رفت و آمد می کنند که دچار مشکل می شوند و در زمستان شرایط به مراتب سخت تر می شود .
در اوصاف این جاده باید به نکتۀ دیگری نیز اشاره کرد که به گفته مراد علی اکبری رئیس شورای روستای جناسم ،شرکت نکا چوب  اجحاف بزرگی در حق مردم روستاهای بالادست کرده است چرا که تمامی بهره برداری های خود را از چوب درختان  و جاده این  روستاها میکند اما دریغ از توجه و خدماتی هر چند کم  به اهالی این روستا بدهد .
از شاهکارهای دیگر منابع طبیعی نیز می توان به حصار کشی کامل جنگل اشاره کرد ، مسئولان منابع طبیعی آیا به این نکته توجه کرده اند که شغل اصلی این مردم دام پروری است ؟

 آیا مسولین می دانند تأمین علوفه نیاز اصلی دام می باشد ؟

 با این اقدام منابع طبیعی مردم دچار مشکل اساسی شده اند و به گفتۀ اهالی روستاهای مذکور باید با این وجود زندگی خود در روستا را ترک کنند و به شهرهای اطراف مانند سورک مهاجرت کنند .
 مسئولان دولتی از طرفی حمایت از روستائیان و سوق دادن و بازگشت مردم به روستاها را  سر می دهند و از طرفی اقداماتی از این دست انجام  می دهند . ما مانده ایم که کدام حرف را بپذیریم .
امّا یک نكته را به محیط زیست استان مازندران ياداور مي شويم ؛
درطول مسیر متوجه یک مسیر انحرافی از جاده اصلی شده ایم که به تازگی از طرف شرکت نکاء چوب تا عمق جنگل ایجاد شده است . با پرس و جو از اهالی فهمیدیم نام منطقه ششاری است ، ششاری مکانی است که در آن درختان کمیاب ششمشاد وجود دارد و همچنین ششاری مکانی است که در آن نقطه در طول روز پلنگ ، گوزن وحشی و حیوانات دیگر در آن یافت می شود که با این اقدام شرکت نکاء چوب ممکن است خطر زیست محیطی ، حیوانات نادر این منطقه را تهدید بکند .
نکات زیادی در تهیه این گزارش وجود داشت كه در حال حاضر از آن مي گذريم اما از نمایندگان شهرستان های ساری و میاندرود در مجلس ، از استاندار و مسولین خواهش داریم تا همه روستاها و شهرها را مساوی ببینند و فکر کنند که خانواده هاي خودشان در این روستاها زندگی می کنند و امیدواریم اصلی ترین و جدی ترین دغدغه مردم روستاهای بالادست شهرستان میاندرود که راه ارتباطی است بزودی برطرف شود .
به امید ان روز